Διατροφή και Οστεοπόρωση, Συνδέονται;

Η οστεοπόρωση είναι μια νόσος, η οποία χαρακτηρίζεται από χαμηλή οστική μάζα και αποδόμηση του οστίτη ιστού, κάνοντας τα οστά πιο εύθραυστα και πιο δεκτικά σε κατάγματα του ισχίου, της σπονδυλικής στήλης και του καρπού.

Η απώλεια οστού, η οποία συμβαίνει κατά την ενήλικη ζωή είναι μια φυσιολογική διαδικασία. Δεν αλλάζει η σύσταση του οστού, αλλά μειώνεται η οστική μάζα και η πυκνότητα. Η απώλεια οστού συμβαίνει χωρίς συμπτώματα. Κάποιος μπορεί να μην ξέρει ότι πάσχει από οστεοπόρωση, μέχρι που τα οστά του γίνονται τόσο αδύναμα, ώστε μια ξαφνική πτώση ή χτύπημα να προκαλέσει κάποιο κάταγμα. Τα στατιστικά δείχνουν ότι οι γυναίκες είναι περίπου 4 φορές πιο πιθανές σε σχέση να εμφανίσουν οστεοπόρωση, με την πάροδο του χρόνου, όμως όλοι οι άνθρωποι χάνουν προοδευτικά οστική μάζα και γίνονται πιο ευάλωτοι. Έχει φανεί ότι άντρες ή/και γυναίκες έχουν αυξημένη πιθανότητα να αναπτύξουν οστεοπόρωση σε σχέση με κάποιους άλλους σε πιο νεαρή ηλικία.

Οι «παράγοντες κινδύνου», ανάπτυξης οστεοπόρωσης είναι οι εξής: το φύλο, το μέγεθος σκελετού, η ηλικία, το οικογενειακό ιστορικό οστεοπόρωσης, η εμμηνόπαυση συμπεριλαμβανομένου και της πρώιμης ή χειρουργικής εμμηνόπαυσης, η νευρογενής ανορεξία ή βουλιμία, η δίαιτα χαμηλή σε ασβέστιο και βιταμίνη D, η χρήση ορισμένων φαρμάκων, η μειωμένη φυσική δραστηριότητα, το κάπνισμα, η υπερβολική χρήση οινοπνεύματος.

Οι γυναίκες μπορεί να χάσουν έως και 20% της οστικής τους μάζας σε διάστημα 5 – 7 ετών μετά την εμμηνόπαυση, με αποτέλεσμα να γίνονται περισσότερο επιρρεπείς στην εμφάνιση οστεοπόρωσης.

Οι τρόποι πρόληψης της οστεοπόρωσης:

1. H υγιεινή διατροφή

2. H φυσική δραστηριότητα

3. Ο υγιεινός τρόπος ζωής

4. Ο τακτικός έλεγχος της οστικής πυκνότητας.

Τα άτομα με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης ή πάσχουν από οστεοπόρωση πρέπει να υιοθετήσουν μια ισορροπημένη διατροφή με επαρκή πρόσληψη ασβεστίου.

Καλές πηγές ασβεστίου:

• Γαλακτοκομικά προϊόντα (γάλα, γιαούρτι, τυρί)
• Πράσινα φυλλώδη λαχανικά (μπρόκολο, λάχανο, ραδίκια, σπανάκι, γογγύλια), στα φασόλια, στα ολόκληρα δημητριακά, έχουν μειωμένο βαθμό απορρόφησης. Γιατί η παρουσία οξέων όπως τα φυτικά και οξαλικά, δεσμεύουν ένα σημαντικό ποσοστό ασβεστίου.
• Ψάρια όπου θα πρέπει να καταναλώνονται με τα κόκαλα (π.χ. σαρδέλα)
• Το σουσάμι, το ταχίνι και χαλβάς, τα οποία περιέχουν υψηλά ποσά ασβεστίου, απορροφούνται σε ικανοποιητικό βαθμό, λόγω της μη παρουσίας σε αυτά τα τρόφιμα φυτικών οξέων.

Καλό θα είναι να προσέξουν ιδιαίτερα τα άτομα λόγω δυσανεξίας στη λακτόζη είτε δυσαρέσκειας κατανάλωσης γαλακτοκομικών προϊόντων, μήπως καταναλώνουν μικρότερες ποσότητες ασβεστίου μέσα στη καθημερινή τους διατροφή.